Over the past many years, I have been taking photos, and knew that there was a reason. I didn’t know what the reason was, I just knew that I had to keep a visual record of the things I saw. They were usually photos of places, of things, rarely people. It wasn’t until many years later that I was diagnosed with Asperger’s Syndrome, then I understood that I saw the world a little differently. It wasn’t until a while after that, when I learned that I was finding little examples of beauty in the world and I wanted to show what I had found.

This is the result.

La Fugue de la Beauté

Au cours des dernières années, j’ai pris des photos et je savais qu’il y avait une raison. Je ne savais pas quelle en était la raison, je savais juste que je devais garder un enregistrement visuel des choses que je voyais. Il s’agissait généralement de photos de lieux, de choses, rarement de personnes. Ce n’est que plusieurs années plus tard qu’on m’a diagnostiqué le syndrome d’Asperger, puisj’ai compris que je voyais le monde un peu différemment. Ce n’est que peu de temps après que j’ai appris que je trouvais de petits exemples de beauté dans le monde et que je voulais montrer ce que j’avais trouvé.

C’est le résultat.

Fuga Piękności

Przez ostatnie wiele lat robiłem zdjęcia i wiedziałem, że jest do robienia zdjęć powód. Nie wiedziałem, jaki był tego powód, wiedziałem tylko, że muszę zachować wizualny zapis tego, co widziałem. Zwykle były to zdjęcia miejsc, rzeczy, ale rzadziej ludzi. Dopiero wiele lat później zdiagnozowano u mnie zespół Aspergera i zrozumiałam, że patrzę na świat trochę inaczej. Dopiero po jakimś czasie dowiedziałam się, że znajduję na świecie małe przykłady piękności i chcę pokazać, co znalazłam.

To jest wynik.